De wazige beelden van een zelfgemaakte gaatjescamera: palmbomen en parasols worden teruggebracht tot flikkerende impressies van licht en schaduw. Vertrouwde omgevingsgeluiden worden omkleed met magnetische pulsen. De titel, ontleend aan een jazzstuk van Dave Holland, fungeert als de stille soundtrack van een bespiegeling over tijd en ruimte.
– Cristina Kolozsváry-Kiss
Film details
- Productieland
- Japan
- Jaar
- 2026
- Festivaleditie
- IFFR 2026
- Lengte
- 20'
- Medium/Formaat
- DCP
