Paradjanov

De in 1990 overleden Sergej Paradjanov, de Georgische regisseur met wie Huub Bals een bijzondere band had, wordt door Don Askarian geportretteerd met archiefbeelden, fragmenten van interviews en scènes uit zijn films.Don Askarian, bij wijze van synopsis: 'Het jaar is 1989. De plek het filmfestival in Rotterdam. Vaarwel bij het Hilton Hotel. En Paradjanov zegt: "Help me met het maken van Biecht." Ik antwoord: "Als kind van twee vaders zal die film als een bastaard geboren worden." Ik wilde eigenlijk zeggen: "Deze geile, vraatzuchtige, vuige dame die cinema heet moet geneukt worden... En alleen door eenlingen, te tellen op de vingers van één hand, alleen zij die in diepe, oneindige eenzaamheid werken..." Later, toen hij in Armenië langzaam dood lag te gaan, vroeg hij de hele tijd of ik hem wilde opzoeken. Toen ik uiteindelijk ging, deed hij net of hij dood was. Toen haalde ik een doek uit mijn zak die ik in Goa van een zigeunerin had gekocht (alle winden van de Indische oceaan bleken niet in staat de sterke geur van haar genitaliën te verdrijven) en vouwde hem uit: er stond een tv-kijkende leeuw op, een olifant... Hij opende zijn ogen om te kijken naar de ring van de vrouw die met me was meegekomen - de diamanten en saffieren waren echt. Sergej richtte zich verbaasd nog even op - en de hoerendood liet ons een paar uur alleen... Toen overleed hij, waarna de hotemetoten en jakhalzen om de percentages van zijn roem begonnen te vechten.'