L’étranger

François Ozon brengt de existentialistische roman van Albert Camus tot leven als film noir. Meursault (Benjamin Voisin) is een Fransman in Algiers. Hij vermoordt er een Arabische man, maar het is zijn karakter – zijn onverschilligheid tegenover andere mensen en hun waarden – dat uiteindelijk wordt berecht.

Wat is de zin van liefhebben of doden, leven of sterven? Albert Camus’ beroemde roman uit 1942 stelde deze belangrijke vragen in het verhaal van Meursault, die door een wending van het lot een moord pleegt in Algiers. Hij moet terechtstaan en wordt neergezet als een immorele crimineel, terwijl hij zichzelf eerder ziet als gereserveerd, een man van weinig woorden, onverschillig tegenover andermans overtuigingen.

Ozons uiterst getrouwe bewerking kijkt niet alleen met de kennis van nu naar de Algerijnse cultuur van de jaren 30, maar voegt ook een nieuw personage toe: de rouwende zus van de vermoorde Arabische man. Met Manu Dacosses rijke zwart-witbeelden brengt Ozon de Amerikaanse misdaadfictie tot leven die een belangrijke inspiratie vormde voor Camus. Zoals zoveel antihelden in de film noir is Meursault een gewone man die de schijn tegen heeft en niet voldoet aan de strikte maatschappelijke normen rond ‘normaal’ gedrag. Ozon is al lang de dichter van het alledaagse leven en de krachten die dat uiteen kunnen laten vallen. L’étranger is hiervoor het ideale vehikel.

– Adrian Martin

• 

• 

• 

• 

• 

•