In deze experimentele interpretatie van Jheronimus Bosch’ iconische drieluik De tuin der lusten speelt Billy Roisz in op onze zintuiglijke genoegens. Voortkomend uit zowel analoge apparatuur als ‘deep dreaming’ – een generatieve/vervormende AI-techniek gebaseerd op neurale netwerken – reikt het grotendeels abstracte landschap van paradijselijk tot hels. De combinatie met de tsjirpende, tikkende, bonzende soundtrack, waarin ook veldopnames verwerkt zijn, maakt de verleiding nauwelijks te weerstaan.