Het beeld in de film van Andran Abramjan en Jan Hofman is grotendeels afkomstig van een dieptecamera dat vervolgens vertaald werd door 3D-animatiesoftware. Het heeft een verhoogde zintuiglijke kwaliteit, maar wel een die beslist onmenselijk aanvoelt, als de groezelige indruk die de 21e eeuw achterlaat in videogames en op het internet of zoals herinnerd door een neuraal netwerk. De sluipende beweging van drones, ringlampen om zelf mee te filmen en meisjes met geweren.