Sophia Antipolis is een technologiepark aan de Franse Rivièra, gelegen tussen de zee, de bossen en de bergen. Sophia is ook de naam van een jonge vrouw die vermist wordt. Een groep burgerwachten, leden van een sekte en vrouwen die plastische chirurgie willen ondergaan, zwerven rond en zoeken naar verbinding, hoe dan ook.
Virgil Verniers films zou je kunnen definiëren als ‘psychogeografie’, waarin mensen en plaatsen versmelten in een tegelijkertijd dromerige, verontrustende, primitieve en hedendaagse wereld, met documentaire flitsen die het verhaal binnendringen. De titel zegt eigenlijk alles: wijsheid (‘sophia’ in het Grieks), stad, politie en politiek (woorden die alle afstammen van het Griekse ‘polis’) co-existeren en bestrijden elkaar (vandaar het voorvoegsel ‘anti’) in visioenen van schoonheid en teloorgang onder een verzengende zon die op- of ondergaat − we zullen het nooit weten. Uiteindelijk is het een film die een nieuwe draai geeft aan het idee ‘poëtische rechtvaardigheid’.
Trailer
Deze inhoud is beschikbaar na het accepteren van de marketingcookies.
Film details
- Productieland
- Frankrijk
- Jaar
- 2018
- Festivaleditie
- IFFR 2019
- Lengte
- 98"
- Medium/Formaat
- DCP
Dit zou je ook leuk kunnen vinden
-
The Day I Lost My Shadow
De zoektocht van een jonge Syrische moeder naar gasflessen mondt uit in een panische reis. In Venetië uitgeroepen tot Beste Debuut.
-
De nuevo otra vez
Een subtiel zelfportret over ouder worden, moederschap en seksualiteit. Romina Paula fictionaliseert de werkelijkheid en onderzoekt haar rol als do
-
Last Night I Saw You Smiling
Kavich Neang legt de laatste dagen van de White Building in Phnom Pen vast, een monument waarin hij al zijn hele leven woont.