Jeannette

Wat kun je verwachten als Bruno Dumont besluit een musical te maken over de kinder- en tienerjaren van Jeanne d’Arc? Alles eigenlijk. In 1425 is Jeannette nog geen Jeanne d’Arc, maar is ze in afwachting van haar lot. Dumont zocht inspiratie bij Charles Peguy, een begin-20ste-eeuwse Franse, antimodernistische schrijver die lyrische en poëtische teksten wijdde aan de Maagd van Orléans. Maar hier botsen de woorden met de electro-heavymetal-popsoundtrack en de choreografie van Philippe Decouflé.
 
Dit is Jeanne d’Arc voor headbangers en rappers, dus verwacht geen La La Land-zoetigheid, want Dumont gebruikt zoals gewoonlijk niet-professionele acteurs en zangers. Het is een bewuste punkachtige onderneming die op een moderne manier raakt aan het mysterie van de toekomstige krijger en haar visioenen: het kwetsbare, ontroerende acteerwerk van hoofdrolspeelster Lise Leplat Prudhomme als Jeanne d’Arc en de tranceachtige harde muziek geven deze film een perfect plaatsje tussen hemel en aarde.