Hotel Nueva Isla

Het Cubaanse hotel Nueva Isla was in lang vervlogen tijden een plek van grandeur, gevuld met gasten en rumoer. Nu is het een vervallen ruïne, waar stukken plafond naar beneden komen en vocht de muren aanvreet. Toch wordt het gebouw nog bewoond, door de oude Jorge met zijn trouwe hond, en een paar van zijn vrienden, die geen ander onderdak hebben.
Zijn gloriejaren beleefde Jorge als ambtenaar in een streng maar vitaal geregeerd Cuba. Nu brengt hij zijn dagen door met peuteren en graven - want als je goed zoekt, liggen er memorabilia begraven onder het puin. De andere bewoners hebben meer realiteitszin en verlaten een voor een het onttakelde pand.
In liefdevolle, rustige beelden wordt de oude man gevolgd in zijn dagelijkse bezigheden - het ‘onderhoud’ aan het hotel, de gesprekken met zijn medebewoners, de liefdesrelatie die hij met een vrouw in zijn geïmproviseerde woning onderhoudt; met lieve woorden en een voorzichtige dans op muziek die herinnert aan een tijdperk dat voorgoed voorbij is.