Su Re

D.W. Griffith, Cecil B. DeMille, George Stevens, Martin Scorsese, Norman Jewison, Mel Gibson, Pier Paolo Pasolini en Ciprì & Maresco: vanaf het allereerste begin van de speelfilm hebben vele eigenzinnige filmregisseurs zich gewaagd aan hun versie van het lijdensverhaal van Christus. De Sardijnse filmmaker Giovanni Columbu weet daar met zijn tweede film Su Re (‘De koning’) een bijzonder hoofdstuk aan toe te voegen.
Hij liet zich inspireren door de wijze waarop de vier evangelisten steeds net een andere invalshoek op het verhaal geven, een beetje zoals Kurosawa Akira dat deed met Rashomon. Terwijl hij respectvol met de bronnen omgaat, weet Columbu op deze manier in veel karakters onverwachte diepte te leggen.
Net zoals voor schilders lang gebruikelijk was wanneer ze Bijbelse voorstellingen maakten, koos ook Columbu voor het dramatische landschap van zijn eigen geboortestreek. De Jezusfiguur is anders dan in veel films of schilderijen; hij is geen mooie man, maar werd gekozen in lijn met de tekst dat hij ‘de onwaardigste onder de mensen’ was.
De overige rollen, van de apostelen en Maria tot de Schriftgeleerden en de Romeinse soldaten, worden ingevuld door lokale Sardijnse amateuracteurs, die met hun eigen afgedragen kleding (aangevuld met voor de gelegenheid ontworpen kledij) en hun verweerde koppen zorgen voor een sfeer die zowel authentiek is als eigentijds, en even tijdloos als actueel.

• 

• 

• 

• 

• 

•