Teza

Het begint met de terugkeer van de verloren zoon, als een zekere Anberber in de nadagen van het marxistische schrikbewind van dictator Mengistu terugkeert naar zijn oude moeder in een gehucht op de Ethiopische hoogvlakten. Hij mist een been, lijdt aan geheugenverlies en toont weinig ontzag voor de lokale religieuze tradities. Als men met wijwater de demonen bij hem uitdrijft, komt zijn geheugen terug. Daarop vertelt Anberber in flashbacks, ondersteund door zijn commentaarstem, over zijn tijd als geneeskundig student in Duitsland. Over de utopische revolutionaire verwachtingen, die na de omverwerping van het regime van keizer Selassie in 1977 werkelijkheid leken te worden in zijn thuisland. Als hij echter naar Ethiopië gaat om zijn oude studievriend in een ziekenhuis bij te staan, blijkt het marxisme in de praktijk een wrede en onderdrukkende ideologie. Meer dan een speelbal van de militaire junta kan Anberber niet zijn, maar terug in Duitsland ondervindt hij dat hij in eerste plaats zwart is en pas daarna mens. De vraag rest: wat kan hij nog betekenen voor zijn land en zijn landgenoten? Teza is een epos over de turbulente geschiedenis van Ethiopië, vanuit het perspectief van een gematigde intellectueel die zijn integriteit onder barbaarse omstandigheden probeert te bewaren. De toon is niet al te hoogdravend; ondanks de vele ellende is een druppelende kraan de grootste plaaggeest. Het Ethiopische landschap vormt een fraai decor.