War, Love, God & Madness

In 2003 reisde de in Bagdad geboren filmregisseur Mohamed Al-Daradji terug naar zijn geboorteland om er zijn speelfilm Ahlaam te draaien. Het zou de tweede speelfilm worden die in het post-Saddam Hussein-tijdperk in Irak werd gedraaid. De val van de tiran gaf hoop op een vrijere samenleving en de regisseur wilde met zijn film een culturele bijdrage leveren aan die nieuwe verworvenheid. De omstandigheden in het onoverzichtelijke Irak waren echter zeer moeizaam en gevaarlijk, om niet te zeggen suïcidaal. Er was nauwelijks apparatuur, veiligheid kon tijdens het draaien op geen enkele manier gegarandeerd worden en crewleden, waaronder de regisseur zelf, werden gearresteerd en gemarteld. Maar hun standvastigheid won en uiteindelijk vond een gemonteerde Ahlaam een weg naar tientallen internationale festivals en vielen vele prijzen de regisseur ten deel. War, Love, God & Madness begint als Al-Daradji in 2007 op weg is om zijn collega’s in Irak eindelijk de film te laten zien. Vervolgens blikt de film terug: een adembenemend verslag van het productieproces van Ahlaam, als opmaat naar de daadwerkelijk eerste vertoning in het Nationale Theater in Bagdad. De documentaire weerspiegelt met zijn geïmproviseerd aandoende vorm en onvoorspelbare verloop de onvoorstelbare risico’s waarmee filmmakers in het ‘bevrijde’ Irak geconfronteerd worden. Het schier onmogelijke filmavontuur wordt daarmee tegelijkertijd een graadmeter voor burgerlijke moed en van de overweldigende maatschappelijke en politieke chaos waarin deze zich manifesteert, vaak tegen een hoge persoonlijke prijs.