The Man from London

De Hongaar Béla Tarr (Sátántangó, Werckmeister harmóniák) staat er om bekend bepaald geen haast te hebben bij het vertellen van zijn verhalen. Hoewel deze film met 134 minuten voor Tarrs doen aan de korte kant is, is ook hier het tempo aangenaam laag en zijn de takes lang. De bijna hypnotiserend trage openingsscène duurt maar liefst twaalf minuten.
Maloin leidt een troosteloos bestaan in een grauwe havenstad. Hij werkt als wisselwachter in de haven. Thuis wachten zijn zeur van een vrouw (Tilda Swinton) en zijn dochter. Op een nacht kijkt Maloin vanuit zijn hoge wisselwachtershuisje toe bij het ontschepen van een boot uit Londen. Passagiers stappen over op een gereedstaande trein. Hij ziet hoe in het pikkedonker een koffer van de boot wordt gesmokkeld. Even later vechten twee mannen op de kade om de koffer. Een van hen verdrinkt en ook de koffer belandt in het water. Maloin vist de koffer op, die vol zit met Engelse ponden. Hierna volgt voor de wisselwachter een worsteling met zijn geweten. Er is een moord gepleegd, maar de inhoud van de koffer biedt hem een uitweg uit zijn benauwende bestaan.
Tarr baseerde The Man from London op een roman uit 1933 van Georges Simenon, de geestelijk vader van commissaris Maigret. Evenals Tarr schuwde ook Simenon existentiële thema's als hebzucht, verlangen, eer, schuld en boete niet. Hier worden ze, mede dankzij het camerawerk van Fred Kelemen, in tijdloos, stemmig en imponerend zwart-wit aan ons gepresenteerd.