Critique de la séperation

Debord put uit een catalogus van journaalbeelden en boekomslagen, opnieuw gefotografeerde foto’s, gezichten op Parijs en zijn buurten en ruw filmmateriaal van de filmmaker en zijn vrienden om te onderzoeken wat ‘de documentaire’ is. Hij maakt slim gebruik van ondertitels om de interpretatie van beelden aan de kaak te stellen en zelfs zijn eigen analyse in de voice-over. Tevens breidt hij de rol van tussentitels op ironische wijze uit (‘Een van de beste anti-films aller tijden!’).