Colliding

Integraal op super8 gedraaid en als stomme film afgewerkt in 1977. De film kan getypeerd worden als een ‘structuralistische documentaire.’ De film probeert een botsing te suggereren tussen zijn plastische werk (erg traag) en zijn animaties (snel opeenvolgend). In 1989 werd een nieuwe versie gemaakt, nu met geluid.