Un matin de fin mars

In één lange take verbeeldt de maker het onvermogen van de mens zijn eigen dood onder ogen te zien. In plaats van een klinisch gebeuren in een ziekenhuis wordt hier het sterven in beeld gebracht als een rustige reis door ruimtes, die uiteindelijk naar buiten voert. Degenen die wij horen spreken zijn de meest dierbaren, maar ook zij zijn al vertrokken.