The Great Ecstasy of Robert Carmichael

Niet iedereen kan deze film verdragen. Dat blijkt keer op keer. Critici zoeken naar woorden voor hun gevoel van onbehagen. Bezoekers verlaten voortijdig de zaal. Misschien laat juist de verdeeldheid in reacties – want door het boegeroep heen klinkt even hard het bravo – goed zien dat het hier gaat om een bijzondere film. En om een krachtige film van een evident talentvolle debutant. De Robert Carmichael uit de titel is een wat slungelige en stille middelbare scholier. Hij woont samen met zijn moeder in een saai kustplaatsje. Samen met zijn moeder ook oefent hij braaf op zijn cello. Hij speelt heel verdienstelijk. Vrienden heeft hij eigenlijk niet en dat hij soms stiekem in een boek van de wrede Markies de Sade leest weet niemand. Zelf lijkt hij ook niet te beseffen welke sluimerende krachten daarmee in hem worden aangesproken. Op een gegeven moment zoekt Robert aansluiting bij een fout groepje hangjongeren. Jongens die pilletjes gebruiken en daarmee een beetje proberen te dealen. En dan gaat het snel van kwaad tot erger. Als de echt criminele neef van een van de jongens uit de gevangenis komt, wordt alles heftiger. De misdaden. De drugs. De gevolgen. In de schuchtere Robert wordt een manisch monster wakker gemaakt. (GjZ)