Rhinoceros Eyes

De (anti)held van het verhaal is de introverte wees en idiot-savant Chep die in een gigantisch warenhuis vol rekwisieten werkt. Een plaats waar zelden klanten komen, maar áls er een komt, is het ook meteen raak. De aantrekkelijke en perfectionistische art-director Fran vraagt Chep om een paar authentieke neushoornogen. Chep heeft ze niet in huis, maar weet wel waar hij ze kan vinden. Hij trekt zijn Tor Johnson-masker op en steelt de ogen 's nachts van een pornofilmset. Misschien komt het wel door de vele melodrama's die hij in de plaatselijke bios ziet, maar al snel kan hij aan niets anders meer denken dan aan Fran. Hij is vastbesloten om indruk op haar te maken, waardoor hij steeds gekkere en gewelddadiger dingen doet. In Cheps hoofd neemt de waan het langzaam over van de werkelijkheid. De veelzijdige regisseur Aaron Woodley maakt al sinds zijn zevende jaar films. De appel valt hier niet ver van de (b)oom: Woodley is een neef van David Cronenberg. Rhinoceros Eyes heeft dan ook zeker trekjes van het gewelddadig-bizarre Cronenberg-spel met de realiteit, maar deze film is vriendelijker en ergens ook traditioneler, hoewel er toch behoorlijk met filmconventies en (vooral B-filmgenres gespeeld wordt. Belichting, art-direction, fraaie rollen van met name Michael Pitt (Chep), muziek (van Aarons broer Eric) en korte animatiesequenties (met echo's van Svankmajer) dragen allemaal bij tot deze rijke, sfeervolle fantasieschets.