Another Time

Meer dan in enige andere film is het beeld hier het oog van de camera, en het oog van de camera feitelijk het oog van de man die daardoor in de film niet is te zien. Het beeld verlaat de kamer niet, de man achter het beeld lijkt gekluisterd te zijn aan zijn bed en overgeleverd te zijn aan zijn beperkte indrukken en de flarden van zijn geheugen. Mensen trekken ongrijpbaar aan zijn beeld voorbij. Slechts in zijn verbeelding beantwoorden ze aan zijn verlangens.