Have a Nice Day Alone
Het stuk begint met een bizar, hypnotiserend pulserend beeld, alsof je naar een beeldscherm met een ‘tic’ zit te kijken. Het beeld krimpt, golft, valt uiteen, alsof een verborgen instantie ermee speelt. Het visuele spel wordt onderbroken door extreme vormen van stemgebruik, zoals jodelen, macaber gelach, schijnbaar vanuit een verborgen gebied. Het beeld wordt steeds onrustiger, het geluid steeds maniakaler en dan klinkt er opeens een robotachtige stem. Dan verschijnt er een kind dat het mechanomorfische wezen weet te bedaren. Door de vragen die het kind aan de robotstem stelt, verandert die van een voice-over in een personage in de ‘film’. De stem staat niet meer buiten de mise en scène, maar neemt er nu deel aan, in de interactie met het kind. Ten slotte trekt de stem zich terug in een soort overpeinzing, waarbij hij tegen zichzelf praat. (Thomas Zummer)
Ook in dit verzamelprogramma
-
Water Seeks Its Level
Een lange pan van goud, rood, groen en blauw in de buurt van een verlaten klooster in Frankrijk. -
Material Incidents
Blik op de geheime rituelen van het licht en de losse verhouding die het licht onderhoudt met materie, temperatuur en zintuigen. -
The 100th Undone
Een liefdesverklaring aan het individu in het tijdperk van biotechnische reproductie. -
Slow
Een videotruc, de ‘wipe’, wordt gebruikt in een aantal korte sequenties die even vervreemdend als poëtisch zijn. -
She Puppet
Lara Croft krijgt het aan de stok met zichzelf in een vlaag van filosofische zelfbeschouwing. -
-
Snowdrift
Balancerend op het slappe koord tussen het virtuele en het grafische domein.
Film details
- Productieland
- Verenigde Staten
- Jaar
- 2001
- Festivaleditie
- IFFR 2002
- Lengte
- 7'
- Medium/Formaat
- Betacam SP PAL