No quiero volver a casa

No quiero volver a casa begint met een moord. Een moord die twee families met elkaar verbindt: de familie van moordenaar Rubén en die van Roberto, het slachtoffer. De eerste komt uit de arme middenklasse, de tweede uit de industriële bourgeoisie. Rubén, de echte hoofdpersoon van de film, woont nog thuis, heeft geen werk en geen echte interesses, behalve zijn vriendinnetje, de prostituee Susana. Na de zoveelste ruzie met zijn vader verlaat hij het huis. Susana wil hem helpen en informeert bij Ricardo, een van haar klanten, naar een baantje. Het toeval wil dat Ricardo in een zakelijk conflict is verwikkeld met zijn zwager Roberto. De belangen die op het spel staan zijn zo hoog dat Ricardo besluit Roberto uit de weg te laten ruimen. Een klusje waar Rubén geknipt voor lijkt.Behalve voor de regie zorgde Albertina Carri ook voor het script, de financiering en de productie van haar film. In Argentinë werd ze omarmd als pionier van een nieuwe filmische stroming, omdat ze afstand neemt van de bombastische stijl van de oude cinema én van het sociaal-realisme. Carri probeert een voor Argentinië nieuwe filmische taal te vinden: observerend, registrerend, bijna afstandelijk. In al zijn soberheid geeft de in korrelig zwart-wit opgenomen film zo een gedetailleerd beeld van de twee sociale klassen. Bovendien werpt de film een nieuw licht op de metropool Buenos Aires, die volgens Carri te vaak wordt afgeschilderd als een melancholische, in plaats van als een krachtige en overweldigende stad.