West Beyrouth

Beiroet, 13 april 1975. Officieel de eerste dag van de Libanese burgeroorlog. Passagiers van een Palestijnse bus worden door de militia uitgemoord, voor de ogen van twee tieners, Tarek en Omar. Ze wonen in het moslimgedeelte van de stad en doen alsof ze het geweld niet zien. Liever maken ze plezier in de verscheurde stad. Samen met May, een meisje uit het christelijke deel, hangen ze rond in de straten, waar ze met een Super-8 camera filmpjes maken. Ze maken kennis met buren, winkeliers en militialeden. Maar geleidelijk aan kunnen ze het geweld en de veranderingen niet langer ontkennen. Zelfs in het ‘bordeel’ in het Quartier des Oliviers, waar moslims en christenen elkaar in vrede konden ontmoeten, zijn de tieners niet meer welkom.Op een avontuurlijke en stijlvolle manier vertelt West Beyrouth de geschiedenis van een door de burgeroorlog gestolen jeugd, zonder voor de allerspectaculairste beelden te kiezen. Doueiri: ‘Het onderwerp is al beladen genoeg.’ De debuutfilm van Doueiri, die in 1983 naar de VS emigreerde, is naar zijn eigen zeggen voor negentig procent gebaseerd op jeugdherinneringen. ‘Als ik terugkijk op mijn kinderjaren in Libanon, besef ik dat de gelukkige herinneringen de ongelukkige hebben verdrongen. Ik had een veel minder tragisch beeld van de oorlog dan je zou verwachten. De oorlog gaf ongebreidelde vrijheid, geen opgelegde wetten, noch in het land noch in mijn eigen familie: het hele systeem lag uit elkaar…’