Een begintitel beschrijft Bennings film als een combinatie van beelden die in het woestijnlandschap van Death Valley en de Mexicaanse grens werden gevonden, met de integrale geluidsband van de Engelstalige versie van Richard Dindo’s Zwitserse documentaire Ernesto Che Guevara, the Bolivian Journal (1994). Benning heeft een paar omgevingsgeluiden toegevoegd, maar anders zou je kunnen zeggen dat Utopia twee afzonderlijke films zijn die op parallelle sporen lopen. Maar er blijkt meer synchroniciteit dan je zou verwachten. Dankzij Dindo’s geluidsband begint het oog de beelden verhalend te maken; zelfs wanneer er geen duidelijke relatie is, creëert de verbeelding een verband. De geluidsband heeft van zichzelf al zoveel narratieve en politieke kracht dat er zelfs met je ogen dicht nog genoeg zou overblijven om je bezig te houden. Wanneer je echter besluit ze open te houden, gaat het niet alleen om het soort beelden, maar ook om de samenkomst van geluid en beeld in het hoofd van de toeschouwer.Dindo’s documentaire volgt voor het grootste deel de laatste dagen van Che Guevara als revolutionaire guerrilla in de wildernis van Bolivia, en wisselt daarbij af tussen een verslag van zijn bezigheden (verteld door Judith Burnett) en citaten uit zijn dagboeken (voorgelezen door filmmaker Robert Kramer). Verder zijn er uitspraken, in het Spaans, van Castro, Guevara en anderen. De beelden – bijna altijd statisch – laten landschappen zien: allemaal mooi, sommige adembenemend. (Jonathan Rosenbaum, Chicago Reader)
