De negentienjarige Mimmi staat voor haar eindexamen. Tijdens een uitstapje met de klas naar Frankrijk brengt ze de nacht door met een man die ze daar ontmoet. Terug in Duitsland komt ze erachter dat ze zwanger is. Ze keert terug naar Parijs.Regisseuse Angela Schanelec, wier eerste lange speelfilm, Das Glück meiner Schwester, in 1996 werd geselecteerd voor de Tiger Competitie en die de prijs van de Duitse Filmkritiek kreeg, zegt zelf dat bovenstaande synopsis volstaat voor de beschrijving van het verhaal van haar film. Schanelec: ‘Dat is misschien een beetje vreemd, want de film duurt twee uur. Maar twee uur is kort als je iemand wil leren kennen. Het duurde lang voordat ik een meisje had gevonden naar wie ik wilde kijken, hoe ze over straat loopt, hoe ze haar examen doet, naar muziek luistert, ‘s ochtends wakker wordt. Voor mij was het belangrijker haar te willen begrijpen, dan haar daadwerkelijk te begrijpen.’Zonder dat de film één moment saai wordt, is het voor de toeschouwer misschien toch een voorwaarde dat hij of zij met de regiseusse mee wil kijken – hetgeen overigens wordt vergemakkelijkt door de schitterende hoofdrol van Sophie Aigner. Nadat Schanelec in het begin van de film alle onwillige kijkers met een vijf minuten durende slaapscène de zaal uit heeft gejaagd, wordt Mimmi gegarandeerd een oude bekende. Voor haar eenzaamheid en verlangen, norsigheid en melancholie kun je maanden later nog steeds een onvoorstelbaar mededogen voelen.
