Dieu seul me voit

Albert Jeanjean, dertig jaar oud, is geluidsman; een baantje waardoor hij de hele wereld kan afluisteren, maar zelf met rust wordt gelaten (wat hem er niet van weerhoudt zijn regisseur van ongevraagde adviezen over kadrering te voorzien). Hij is naïef en bijna ziekelijk besluiteloos, beweert dat deze kwaliteiten 'elkaar niet uitsluiten', moet overgeven wanneer hij wordt overmand door emoties en heeft de neiging koud water te gooien over vrouwen die aardig voor hem zijn. Bij de plaatselijke verkiezingen biedt hij zich aan om stemmen te tellen; zo kan hij een lange neus maken naar zijn jeugdvrienden en kijken naar vrouwenbenen. Albert is geen lafaard, maar hij is gewoon niet in staat 'ja' of 'nee' te zeggen. Na een amoureuze ontmoeting in het noorden vraagt hij een collega om voor hem te beslissen: moet hij de trein wel of niet nemen. 'Zeg wat ik moet doen!' Maar soms moet zelfs een besluiteloze koorddanser tot handelen overgaan en drie sterke vrouwen in het gezicht zien. Albert is op een verleidelijke manier intrigerend, juist omdat hij zo ongrijpbaar is. Albert, een 'aandoenlijk grappig' personage, weerstaat de chaos rondom hem en komt er nog mee weg ook.Podalydès maakt vrijwel altijd gebruik van dezelfde cast, onder wie zijn broer Denis (Albert), die tevens bijdroeg aan de dialogen. Met het geheel van het voor de film geschoten materiaal werkt Podalydès momenteel aan een 'zeer lange' versie van Dieu seul me voit: de avonturen van zijn held zijn beslist nog een paar episodes waard.