Verrückt bleiben, verliebt bleiben

Verrückt bleiben, verliebt bleiben is een documentair portret waarin de 31-jarige Torsten Ricardo vertelt over zijn gruwelijke verleden. Hij groeide op in een buitenwijk van Berlijn, waar hij acht jaar opgesloten zat in een donkere bezemkast. Daarna volgden verblijven in kindertehuizen en psychiatrische inrichtingen. Op twintigjarige leeftijd begon hij te werken als kunstschilder en decorateur. Zijn vrienden, een tante en het deels met gehandicapten opgezette theatergezelschap Thikwá worden Torstens 'familie'. Opgegroeid als een soort Kaspar Hauser is Torsten een Orpheus geworden (beide personages vertolkte hij ook op het toneel) en gaat op zoek naar het geluk in de onderwereld: Torsten wordt een metrofreak. Na zijn slechte ervaringen met de psychiatrie blijken de metrostations, de treinstellen en spoorlijnen een positieve invloed op zijn leven te hebben. De rails, de lichten, het onophoudelijk door tunnels reizen... Torsten: 'Ik zou met de metro kunnen trouwen, ze is me altijd trouw. Ze laat me nooit in de steek. De metro komt altijd aan.' Op zoek naar liefde en geluk vertrekt Torsten naar Boedapest en Wenen. Dit wordt al snel een zoektocht naar dingen die hij nooit heeft gekend: een moeder, liefde, een vrouw, zichzelf. En steeds dreigt om de hoek zijn woede.Met deze op 35mm film overgezette videoreportage heeft cineaste en cameravrouw Elfi Mikesch ons een spiegel willen voorhouden. Torstens verhaal vertelt ons - gehandicapt of niet - iets over de kunst van het leven in het ongewisse.