Tempus Fugit

De stad als levend wezen. Hij wordt wakker. Hij ademt. Spreekt de verbrande taal van sirenes en straatlantarens. We ervaren trottoirs en wolkenkrabbers als statisch, maar ze bewegen door de tijd, door momenten, uren jaren, een pad neergetrokken. Leg je vingers op de pols van het stedelijke landschap. Leef een dag in een stad ontdaan van menselijkheid in vier minuten. [niet de mooise vertaling, vooral dat pulled down... GT]