Paris

Een man die een film wil maken, huurt een actrice in om hem te helpen in de straten van Parijs zijn hoofdrolspeelster te vinden. Jonge acteurs en voorbijgangers rond station Saint Lazare confronteren de man van het beeld met het woord en het gehoor.Ziehier de volledige synopsis van de laatste speelfilm van documentaire-veteraan Raymond Depardon. Geheel in harmonie met de nieuwe officiële richtlijnen voor het filmen in Parijs die verordonneren dat een filmploeg uit niet meer dan vijf personen mag bestaan, filmde Depardon met een kleine crew de Parijse menigte tijdens de ochtend- en avondschemer: hijzelf achter de camera, geflankeerd door twee geluidsmensen en twee acteurs. Er werd alles gedaan om het spontane karakter van de ontmoetingen tussen acteurs en passanten niet te hinderen, waardoor zich gesprekken konden ontspinnen alsof er geen getuigen bij aanwezig waren. Er werd gekozen voor zwart-wit opdat de kleuren de geometrie van het beeld niet zouden hinderen. Wat betreft het geluid wilde men zoveel mogelijk het gevarieerde, rijke en natuurlijke geluid van de stad proberen te vangen.In de persmap zegt Cécile Vargaftig over deze Depardon: ‘Zijn mooiste fictiefilm is paradoxaal genoeg ook zijn meest kale.’