Squareworld

Onishi Kenji: 'Ik denk dat mijn films levende wezens zijn, de beelden op het witte doek zijn hun huid. Sommige delen van de huid zijn dik, andere zijn dun. Sommige kunnen gewond of ontstoken zijn, andere kunnen ziek zijn. Squareworld is een nogal ongezonde film. Hij ziet eruit alsof er elk moment donkere bloeddruppels uit kunnen sijpelen. Ik heb deze film op een avantgardistische manier geconcipieerd, met een surrealistische plot, sterk overdreven kleurvariaties en grofkorrelige beelden, en ik heb er de drie hoofdbestanddelen van de exploitatiefilm in gestopt: seks, geweld en splatter. Door tegengestelde genres samen te voegen wilde ik er een soort zwarte humor in leggen. Er zit ook een immorele, antifeministische laag in mijn films, die tijdens vertoningen altijd protest oproept. Maar ik doe dit met opzet: diep van binnen zit ik te grinniken als mijn films worden afgedaan als het werk van een moordgrage psychopaat.'Tony Rayns: 'Het verhaaltje van Squareworld is heel klein: een aan drugs verslaafde man kidnapt een jonge vrouw, houdt haar vast in zijn huis, vermoordt haar en doet haar lijk van de hand. We komen vrijwel niets over het slachtoffer en haar kweller te weten, en de film bevat geen morele oordelen. De lange, ongemonteerde shots hebben een afstandelijk, zelfs vervreemdend effect, en de textuur en vervormde kleuren hebben een decadente, esthetische aantrekkingskracht.'