R.I.P. Rest in Pieces

Het werk van de 41-jarige, in Brooklyn wonende Joe Coleman varieert van Shock Art tot bloederige performances, en van underground-strips tot zeepkistpreken. Hij is iemand die publiekelijk aan zijn eigen lichaam vastgebonden explosieven doet ontploffen, het einde van de wereld voorspelt en de seriemoordenaar uitroept tot een nieuw soort kunstenaar. Zijn ongelooflijk gedetailleerde schilderijen worden bevolkt door abnormaliteiten, misvormingen en fatale verwondingen. Over hem gaat Robert Adrian Pejo's documentaire R.I.P. Rest in Pieces, een film die tevens een improvisatie is op Colemans relatie met de stad New York. Coleman besloot in te stemmen met Pejo's project nadat hij Der Weg nach Eden had gezien, een film van Pejo over lijkschouwingen in Boedapest. Coleman had twee verzoekjes voordat hij aan de film meedeed: dat hij zijn favoriete psychobilly muzikant Hasil Adkins bij het project mocht betrekken, en dat hij zelf een autopsie in Boedapest mocht verrichten. In de film passeren tevens familieleden van Coleman, filmer Jim Jarmusch, experimenteel filmmaker Manuel de Landa, psychiater Martin Wilner en misdaadschrijver Harold Schechter de revue. R.I.P. is een onderhoudende, informatieve film over een kunstuiting als zelftherapie en een radicale reflectie op de apocalyps.