L'Arene du meurtre

Op 4 november 1995 werd de Israelische president Itzhak Rabin in Tel-Aviv vermoord. Naar aanleiding hiervan, maar tegelijkertijd een eigen traject volgend, werd drie maanden later The Arena of Murder gemaakt, een film waarin de eigenzinnige cineast Amos Gitaï met een omtrekkende beweging een land in rouw schetst. Gebruik makend van een grote diversiteit aan beelden - uitgebreide travelling shots, interviews, opnamen van een rockconcert - komen in een rustig tempo verschillende aspecten met betrekking tot Rabins moord en de toekomst van het land aan de orde.De film opent met een interview met Rabins weduwe Lea Rabin, die te kennen geeft nog steeds optimistisch te zijn over de toekomst van de staat Israel, ondanks deze wrede en zinloze moord. Diverse gebieden van het land, zoals Haifa, de Gazastrook en de Golanvlakte, worden aangedaan: beladen plekken die op een neutrale manier in beeld worden gebracht. Uri Simchoni, een generaal uit het Israelische leger, wijdt uit over het begrip moed. Rockzanger Aviv Geffen, die op de avond van de moord op Rabin nog met hem voor de vrede zong, vertegenwoordigt de stem van de jeugd die het geweld beu is. Hannah Schygulla horen we in de vorm van gesproken teksten. The Arena of Murder is impressionistische ballade, persoonlijk dagboek, road movie en statement ineen. Centraal thema in de film is hoe de vrede in Israel te bereiken is, en of de schokkende moord op Rabin hiertoe zou kunnen bijdragen.