La rencontre

Libera me was een film met gezichten zonder woorden, opgenomen in een studio; in La rencontre daarentegen brengt Cavalier stemmen zonder gezichten samen. De film, een kruising tussen een home video en een reportage à la Depardon, is op locatie gedraaid met een kleine Hi-8 camera en vertelt over Cavaliers liefde voor zijn nieuwe levensgezellin. Zijn liefdesvertoog brengt de dingen tot leven en maakt een dagboek waaraan gedachten aan een ontmoeting zijn toevertrouwd tot plastisch gedicht. Alles gebeurt op het ‘vibrato’ van het gevoel, met een grote lust tot filmen. In tegenstelling tot het sombere Ce repondeur ne prend pas de messages, is La rencontre een heldere en lichte film, het gevolg van geluk en de herontdekking van het alledaagse, de natuur en het leven. Objecten en lichaamsdelen (handen) van de geliefde worden van zo nabij mogelijk waargenomen; de tedere discrete blik van de minnaar/cineast maakt ze bijna tastbaar. (RP)