Tokyo Skin

'Mei fa zi' betekent: 'Ik kan er niets aan doen'. Het is een uitspraak die Zhou, een dertigjarige Chinees, in de vijf jaar die hij in Tokio verblijft ontelbare malen heeft gebezigd. Hij heeft het gevoel dat alles wat hij doet verkeerd gaat. Zhou heeft een adviesbureautje voor buitenlanders. Samen met twee andere Chinese mannen gebruikt hij zijn bedrijfje om gestolen waren te helen, te frauderen, geld wit te wassen, paspoorten te vervalsen en schijnhuwelijken te regelen. Hij is zich ervan bewust dat dit allemaal illegale activiteiten zijn, maar hij en zijn collega's moeten alles aanpakken om maar iets te kunnen verdienen. Zhou is echter niet tevreden met deze kleine criminele zaakjes, hij broedt op iets groots, iets goeds of iets slechts waaraan hij al zijn energie kan geven. Ook Kazuo en Ali zijn erop uit hun grote slag te slaan. Kazuo is een mislukte kunstschilder en drugverslaafde die tien jaar geleden naar New York ging en nu weer naar Tokio is teruggekeerd, en Ali is een rijkeluiszoontje uit Pakistan die in Tokio ruzie krijgt met een landgenoot en dan maar het avontuur opzoekt. Aan de hand van deze personages schetst regisseur Hanawa een sfeervol beeld van Tokio en portretteert hij een groep mensen die als dertigers nog niet ontdekt hebben wie ze zijn.