Muriel

Muriel is een vervolg, of liever een uitbreiding, vanDélits Flagrants van de meester-documentarist Raymond Depardon. Depardon heeft meerdere belangrijke documentaires gemaakt over het functioneren van organisaties en instellingen als de politie, de pers en het ziekenhuis. In Délits Flagrants was zijn indringende belangstelling gericht op deofficieren van justitie en hun verdachten. Een van hen heeft nu een 'hoofdrol' gekregen in Muriel. 'Muriel' (niet haar werkelijke naam) is drugverslaafde, prostituée, seropositief en op heterdaad betrapt tijdens het stelen van auto's. De film volgt het juridisch onderzoek tegen haar. Via haar antwoorden op de ondervragingen door de officier van justitie en haar advocaat laat de film zien hoe Muriel tot haar daad gekomen is en hoe een individu, als een kat in het nauw, extreem kan reageren op extreme omstandigheden. De ware gebeurtenissen ontroeren door hun realisme en hun dramatische kracht. Net als in Délits Flagrants kijkt Depardon in Muriel met een neutrale en juist daardoor onthutsende blik naar het Franse justitiële apparaat. De kijker wordt ooggetuige van situaties die anders nooit voor publiek toegankelijk zijn. In de claustrofobische ruimte van dit theatrale Kammerspiel worden werkelijke verhoren opgevoerd. De cineast vergrootte als het ware de werkelijkheid door zijn documentaire te draaien met de technische middelen van de bioscoopfilm: 35mm en dolby stereo. Doordat hij voor een strakke, eenvoudige, en daardoor onontkoombare manier van observeren koos, wordt de grote camera op het statief ook een hoofdpersoon.