Elle

Elle is een vervreemdende mengeling van Zuidamerikaans surrealisme en het klassieke Hollywood-melodrama zoals dat van Douglas Sirk (van wie Sarmiento een groot fan is). De echtgenoot is verliefd, de vrouw wordt niet ongaarne bemind en toch zijn ze niet gelukkig. Althans niet in de gebruikelijke zin van het woord. De man is namelijk te zeer verliefd om niet op zijn minst een beetje paranoïde te worden, en de echtgenote, lichtelijk Hitchcockiaans en behoorlijk nerveus, is te zeer door zijn liefde vervoerd om niet een beetje geschokt te zijn. Hij ziet in haar een evenbeeld van de Venus van Milo, koestert haar als een kunstwerk en probeert haar te perfectioneren, met alle dwangmatigheden van dien. Zo gaan beiden hun huwelijkse gang in een tweezijdig proces van zelfvernietiging, een proces dat alleen maar onvergeeflijk komisch kan zijn. Op weg van het ene misverstand naar de volgende vergissing wordt ieder op zijn eigen eenzaamheid teruggeworpen. Dat is de 'folie du couple', de waanzin van het paar. Een gemeen, burlesk en banaal verhaal, maar wel universeel en eeuwig.