The ashes of Pasolini

Lyrische en fascinerende documentaire over Pier Paolo Pasolini, de man die toch de meest eigenzinnige cineast was van de grote Italiaanse filmers. De film is opgebouwd uit goed gekozen fragmenten uit het filmische oeuvre en bevat veel onbekende, uit de Italiaanse televisiearchieven opgediepte gefilmde interviews met de scherp formulerende meester.Pasquale Misuraca ziet de film als een zelfportret van Pasolini. Het met grote zorg verzamelde materiaal is gerangschikt volgens de filosofische, cinematografische en politieke opvattingen van Pasolini zelf. Omdat het werk en het wereldbeeld van Pasolini sterk bepaald werden door de poëzie, kreeg deze film over hem (en met hem, de film had ook 'Pasolini over Pasolini' kunnen heten) ook een sterk poëtische opbouw. Daarom liet Misuraca een begeleidend commentaar van een vermeende 'expert' achterwege; het is de meester zelf die spreekt. Misuraca wilde zich niet neerleggen bij de naturalistische conventie van het documentaire maken; hij wilde de poëtische eigenschappen van speelfilm toepassen bij het maken van een documentaire. De film is oorspronkelijk voor de televisie gemaakt, maar bij televisieconventies heeft Misuraca zich al helemaal niet neergelegd. Als ware erfgenaam van Pasolini werpt hij zich op de gedachte dat er voorbij film en televisie een nieuwe artistieke taal ontwikkeld kan worden. Hij beseft dat dit bepaald geen bescheiden gedachte is, maar bescheidenheid in denken is volgens hem armoede (waarbij hij Marx citeert en de vraag stelt: 'Herinner jij je Marx nog'). Misuraca herinnert zich in ieder geval Pasolini, bepaald geen 'armoedig' filmmaker.Filmmaker Pasquale Misuraca presenteerde tijdens het vorige festival zijn zwijgende speelfilm Non ho parole.