Sonatine

Kitano Takeshi begon relatief laat met filmmaken, maar met deze vierde speelfilm in vier jaar tijd, een tegendraadse parodie op de gangsterfilm, bewijst hij een van de meest originele talenten van de huidige Japanse cinema te zijn.Net als in zijn eerste twee films, Violent Cop en Boiling Point, speelt ‘Beat Takeshi’ in Sonatine zelf een hoofdrol als de yakuza-leider Murakawa, die de reputatie heeft één van de meest gewelddadige gangsters van Tokyo te zijn. Wanneer een grote klus in Okinawa bijna verkeerd afloopt, trekt hij zich met een aantal bendeleden terug in een schuilplaats dichtbij zee. Het is onduidelijk of hij zich opmaakt voor een grote slag of dat hij het zat is en zich definitief terug wil trekken. Zijn mannen komen dat evenmin te weten en misschien weet hij het zelf wel niet, maar dat geeft hij niet prijs, zoals hij niets prijsgeeft van wat er zich achter zijn pokerface afspeelt. De gangsters, volkomen misplaatst in een leeg en vredig landschap, proberen de tijd te doden met absurde, soms levensgevaarlijke spelletjes.Kitano speelt in Sonatine weer een aantal ijzersterke troeven uit: zijn onnavolgbare stoïcijnse acteren, een minimalistische en heldere stijl, een onberekenbaar ritme en absurdistische humor. Tezamen leveren deze ingrediënten een meer dan krachtige film op.