L'ombre du doute

L'ombre du doute is gemaakt in de traditie van het melodrama, waarbij de maakster een nadrukkelijk beroep doet op de emoties van de toeschouwer. Het is haar doel met deze fictiefilm een uitgesproken mening over incest uit te dragen.Centraal staat een typisch burgerlijk Frans gezin. Vrij snel wordt duidelijk dat de vader op een achterbakse manier misbruik maakt van Alexandrine (Sandrine Blancke), zijn twaalfjarige dochter. De moeder weigert lange tijd haar dochter te geloven; alleen buiten het gesloten gezin vindt Alexandrine gehoor voor haar pijnlijke en ondraaglijke situatie. De film krijgt het karakter van een psychologische thriller als de vader erin slaagt de buitenwereld te doen geloven dat alles is gebaseerd op misverstanden en leugens van Alexandrine. Het meisje wordt min of meer gedwongen weer met haar vader onder één dak te leven. Onder grote druk verklaart ze dat ze heeft gelogen en dat haar vader haar niet heeft aangeraakt. Moet het gruwelijke spel weer van voor af aan beginnen? Zeker is dat de jeugd van Alexandrine door de crisis in het gezin is verziekt en dat ook het gezin zelf alleen nog maar van buitenaf gezien als gezin bestaat.Is de vader een monsterlijke crimineel of is hij het slachtoffer van overijverige hulpverleners die overal incest in menen te zien? De mening van de cineaste is duidelijk: bij de minste twijfel L'ombre du doute dient het kind te worden geloofd.