Bad boy bubby

Hoewel Bad boy Bubby onmiskenbaar komische kanten heeft, is het een verontrustend, provocerend en stilistisch gewaagd drama. De film, gemaakt door de in Nederland geboren Australiër Rolf de Heer, maakte veel indruk op het afgelopen filmfestival van Venetië, waar hij in première ging.Bubby is opgegroeid in een buitenwijk in een groezelig twee¬kamerappartement zonder ramen. Zijn wereld eindigt bij de muren van de etage; zijn moeder heeft hem in volstrekte isolatie van de buitenwereld opgevoed. Vader is al lang geleden vertrokken en Bubby heeft een incestueuze relatie met zijn reli-fanatieke moeder. Zij waagt zich slechts af en toe buiten de deur, en dan alleen getooid met een gasmasker om zichzelf tegen de als giftig veronderstelde buitenwereld te beschermen.Aan dit vreemde bestaan komt een einde als Bubby's vader plotseling weer opduikt, een in lompen gehulde priester die stevig aan de drank is. Hij vervangt al snel Bubby in het bed van zijn moeder en dat maakt de zoon jaloers. Bubby raakt gefrustreerd en dat moet wel leiden tot een gewelddadige uitbarsting: nauwelijks wetend wat hij doet stikt hij zijn ouders in cellofaan, waarna hij zich voor het eerst in de buitenwereld begeeft. Hij ontmoet er 'normale' mensen en doet zijn best, door het nadoen van gebaren en het leren van nieuwe uitdrukkingen, zich aan te passen aan zijn nieuwe omgeving. Om Bubby's desoriëntatie in de nieuwe wereld tot uitdrukking te brengen, gebruikte De Heer niet minder dan dertig verschillende cameramensen.