Vaterland

In Vaterland maakt Kadir F., een Algerijn, vlak na de val van de muur een reis door het treurige landschap van de voormalige DDR. Hij is net ontslagen uit een psychiatrische inrichting in Oost-Berlijn en ontvoert aan het begin van de film zijn jonge zoontje bij zijn Duitse ex-vrouw vandaan en begint aan een trieste en wanhopige vlucht door een letterlijk en figuurlijk ijskoud Duitsland. Hij neemt zich voor in dit koude land een nieuw leven te beginnen, maar ziet al snel in dat er voor hem geen plaats wordt ingeruimd.Vaterland is gemaakt voordat de macabere rellen rond de centra voor asielzoekers uitbraken, maar de sfeer van latente haat en frustratie is al voelbaar. Schüppel heeft voor zijn beelden in deze melancholische road-movie effectief gebruik gemaakt van het door bruinkoolwinning mismaakte landschap in de voormalige DDR. Hij besteedde maanden aan het vinden van de locaties, die volgens hem een hoofdrol spelen; Schüppel ziet ze als 'Seelen-Landschaften'. Het naargeestige landschap weerspiegelt de gemoedstoestand van de veelal zwijgende hoofdpersoon. Dit metaforische gebruik van het landschap bij een man op een wanhopige vlucht, doet aan niets minder denken dan Il Grido, de prachtig treurige film waarin Antonioni het landschap van de Po-vlakte voor hetzelfde doel gebruikte. Ook de kwaliteit van de film in zijn geheel roept herinneringen op aan Antonioni +!+ en een vergelijking met een dergelijk grote naam uit de filmsgechiedenis is nog maar voor weinig recente Duitse films weggelegd.