The Mozart Bird

De tweede lange speelfilm van Ian Kerkhof is een bijna klinisch onderzoek naar de relatie tussen twee mensen. De personages, Howard en Selena, zijn twee Engels sprekende buitenlanders die in Amsterdam wonen. Ze zijn beiden universitair geschoold, zitten zonder baan en genieten van alle vrijheden die de stad hun biedt. Kerkhof noemt hen enigszins cynisch ’the dope ’n dole refugees’. The Mozart bird is de tweede film van zijn ‘urban wasteland serial’. Maar Kerkhof is niet geïnteresseerd in het plaatsen van zijn personages in een sociale context; een gevolg hiervan is dat vrijwel de gehele film zich in een woning afspeelt: eerst die van Selena, uiteindelijk die van Howard.De filmstijl is gegrond in een zeer strategische camera-opstelling en acht standaard camera-bewegingen. Montage wordt nooit bepaald door de continuïteit van de handeling of ruimte. Dit resulteert in een spanningsveld tussen filmvorm en handeling die flink afwijkt van wat doorgaans voor film doorgaat. Kerkhof zegt zelf voor deze film beïnvloed te zijn door de structuralistische films van Ken Jacobs en de sentimentele, zogenaamde ‘vrouwenfilms’ zoals Max Ophüls en Douglas Sirk die maakten.