Quiproquo

Voor Quiproquo heeft Rose Lowder duidelijk geput uit het idioom van de experimentele cinema. De film +!+ zonder tekst, met moderne muziek +!+ bestaat uit originele en tegendraadse observaties van natuurlijke en industriële landschappen. Je zou hem kunnen zien als een soort landschapsschilderkunst in beweging. Met het oog van een schilder wordt gekeken naar de geïndustrialiseerde omgeving die traditioneel als lelijk geldt. Lowder demonstreert echter dat ook daar het licht van de grote schilders kan worden gevangen. De door haar gecreëerde confrontaties van natuur en techniek impliceren ook een kritische houding, waarnaar ook de titel verwijst: quiproquo betekent vergissing.