Neko-Mimi

Experimentele film waarin drie meisjes en één jongen een spel-achtig bestaan leiden. Zoals een spel, waarin het verloop van begin tot eind wordt bepaald door zekere regels, steeds weer opnieuw kan worden gespeeld, is ook hun leven een eindeloze herhaling. Hetgeen uiteindelijk resulteert in een verlies van gevoel voor tijd, voor verleden en toekomst. De vier zijn permanent omgeven door camera’s en projectoren. Zo zien we hoe één van de meisjes steeds wordt gefotografeerd en hoe de jongen blijft staren voor een filmscherm. Alles wat niet herhaald kan worden, is object van hun haat. Op een dag verschijnt een vrouw in hun leven die wil sterven. De vier proberen haar in hun spel te betrekken, maar het tegenovergestelde gebeurt: het anders-zijn van de vrouw verstoort hun zelfbedachte wereld. Na een begrafenis voor de vrouw te hebben gespeeld, raken ze meer en meer verstrikt in hun eigen spel.Neko-mimi doet alles wat een goede experimentele film moet doen: imponeren, intrigeren, verwarren en (vooral) fascineren. Kurosawa Jun: ‘Slechts enkelen zullen Neko-mimi cinema noemen, aangezien de film vele elementen mist waaruit cinema doorgaans bestaat. Niettemin confronteert de film ons met de kwestie wat cinema werkelijk is, door uit te drukken wat alleen door cinema is uit te drukken. Het overdenken van de verborgen puzzel in deze film, staat misschien wel gelijk aan het overdenken van de essentie van cinema.’