Manila paloma blanca

Hoofdpersoon Carlo Carbone (een indrukwekkende rol van Carlo Colnaghi) is een acteur en toneelschrijver die het contact met de werkelijkheid kwijt is. Ooit was hij een gevierde toneelpersoonlijkheid, maar al tien jaar lang verkeert hij in een ernstige geestelijke crisis, wordt hij geplaagd door psychotische aanvallen en inmiddels is hij terechtgekomen in een marginaal bestaan. Als hij niet in een inrichting zit, leeft hij in feite het leven van een zwerver, in opvangtehuizen en pensions. Zijn onaangepaste gedrag brengt Carbone regelmatig in conflict met zijn familie (met name zijn zuster Bianca) en met mensen die hij nog kent uit zijn ‘goede’ tijd. Wanhopig en tegen beter weten in werkt hij aan een come-back die niemand serieus lijkt te nemen. Maar de waanzin van Carbone blijkt wel degelijk creatieve kanten te hebben, die hij lijkt te kunnen ontplooien nadat hij Sara heeft ontmoet. Zij gelooft als enige dat hij zijn talent niet heeft verloren, laat hem in haar huis wonen en geeft hem gelegenheid om aan een nieuw stuk te werken. Carbone zet zich als een bezetene achter de schrijfmachine en giet zijn waanzin in een fascinerende monoloog. Hij lijkt zichzelf aan zijn haren uit het moeras te trekken, maar eist daarbij erg veel van zijn omgeving. Bij zijn vroegere collega’s vindt hij nog steeds geen gehoor en Sara stelt hij zwaar op de proef.In de harde realistische benadering van Carbone’s marginale bestaan, is duidelijk Segre’s achtergrond zichtbaar – hij heeft, onder andere voor de RAI, vele documentaires gemaakt. Naast dit harde en sombere realisme ontleent de film zijn kracht vooral aan de vertolking van Carlo Colnaghi.