Le cinéphile et le village

Serge Daney overleed op 12 juni 1992 op achtenveertigjarige leeftijd. Hij was de belangrijkste schrijver-denker over film van de post-Bazin generatie. In de roerige jaren na mei ’68 was hij hoofdredacteur van Cahiers du Cinéma. Als medewerker van Libération introduceerde hij later een geheel nieuwe stijl van filmjournalistiek en -kritiek.De basis van het televisieprogramma Le cinéphile et le village wordt gevormd door een gesprek met Serge Daney op 6 juni 1991, een jaar voor zijn dood. Daney was een meester in het al sprekende formuleren en uittesten van ideeën over film, televisie en werkelijkheid. Le cinéphile et le village getuigt van het inspirerende taalgebruik van Daney. In dit gesprek wijdt Daney uit over de rol van de televisie en de relatie tussen de stad en het dorp. Televisie, zo stelt hij, biedt vaak niet veel nieuws of interessants maar heeft wel degelijk andere functies. Die van troost bijvoorbeeld, tijdens de Golfoorlog, of als medium om weg te komen van je eigen bekrompen hier en nu (‘cocon’ is het woord dat hij gebruikt) en figuurlijk de wereld in te trekken. Hij stelt dat de keerzijde, te weten de verbondenheid van publique (openbaar) met publicité (publiciteit), niet onderschat moet worden. Daney koppelt stad en wereld: hijzelf was een stadskind en daardoor heeft hij altijd gebruik kunnen maken van het venster dat film, in de vorm van bioscopen, op de wereld biedt.Daney was vele malen gast van ons festival, waarmee hij zich nauw verwant voelde. Het past dan ook de naam van deze ‘man van het woord’ in ere te houden door een jaarlijkse lezing naar hem te vernoemen.