Children of Fate

In 1961 bezochten twee jonge Amerikaanse filmmakers, Robert Young en Michael Roemer, Cortile Cascino, een sloppenwijk in Palermo op Sicilië. Ze wilden er de chronische armoede vastleggen die in deze uithoeken van de ‘ontwikkelde wereld’ bestond. Het filmmateriaal waarmee ze terugkeerden bestond uit opvallende zwart-wit beelden, gedraaid in een intieme, subjectieve stijl. Het zijn beelden die de kijker meenemen door de benauwde wereld van krotten, volle steegjes, gebedsgenezers en drukke markten. Deze documentaire, Cortile Cascino, werd echter nooit vertoond omdat de producenten van mening waren dat de verbeelding van armoede in de film te overweldigend zou zijn voor een Amerikaans publiek. Robert Young: ‘The film was locked up and the original negative destroyed. The story behind the film is long and complicated, but I think it’s a good documentary, and I’m proud of it.’Gedreven door nieuwsgierigheid over wat er van de hoofdpersoon uit de documentaire, Angela, en haar gezin was geworden sinds de wijk Cortile Cascino in de jaren zestig tegen de grond was gegaan, keerde Robert Young in 1988 met zijn zoon Andrew Young en schoondochter Susan Todd terug naar Sicilië. Het resultaat: Children of fate, het dramatische verhaal over de heldenstrijd van een moeder om onder moeilijke sociale omstandigheden haar gezin te onderhouden. Angela is een vrouw met enorm veel moed en doorzettingsvermogen; ze moet continu strijd leveren met haar echtgenoot die haar misbruikt en met een erfenis van armoede, geweld en misdaad. In Children of fate is het nieuwe materiaal verweven met opnamen uit 1961; de film volgt drie generaties van een familie die gedoemd is gevormd te worden door de armoede waarin ze leven en waaruit geen ontsnappen mogelijk is.