Volgens Don Askarian is het geen goed teken als een film zich gemakkelijk in woorden laat samenvatten; in zijn visie kan alleen een camera filmisch ‘schrijven’. Askarian bedient zich dan ook van een intuïtieve, zuiver filmische werkwijze, aan zijn film ligt geen geschreven tekst ten grondslag. Zijn werkwijze valt te vergelijken met die van een beeldend kunstenaar: de ruimte voor de camera wordt in alle opzichten door Askarian zelf vormgegeven. En net als zijn eerdere film Komitas is Avetik opgebouwd uit relatief zelfstandige tableaus.Het grootste deel van Avetik bestaat uit dromen, visioenen en herinneringen van de gelijknamige hoofdpersoon, die zich afspelen in een ‘mythisch’ Armenië. Avetik is een in Berlijn in ballingschap levende Armeense documentaire filmmaker; een duidelijk autobiografisch element, want ook de Armeniër Askarian woont en werkt in Berlijn en heeft behalve speelfilms een documentaire gemaakt. De film bevat scènes die geheel aan de fantasie ontsproten lijken, maar volgens de maker historisch exact gedocumenteerd zijn. Ze verwijzen nauwkeurig naar specifieke elementen uit de Armeense geschiedenis, taal en cultuur. Opmerkelijk is dat de soms als schilderijen opgebouwde beelden van de film niet statisch, maar juist permanent in beweging zijn.Avetik is opgedeeld in diverse hoofdstukken, die episoden uit het leven van Avetik of uit de geschiedenis van Armenië behandelen. Er is niet sprake van een vaste tijd van handeling; de hele geschiedenis van Armenië, van de vroegste tot de huidige tijd, komt aan de orde. Hoewel de film in de eerste plaats een esthetische evocatie is en moeilijk uitgesproken politiek genoemd kan worden, getuigt Avetik van een grote betrokkenheid bij het lot van het Armeense volk en de vernietiging van de Armeense cultuur.Het Film Festival Rotterdam vertoont Avetik in een speciale première-voorstelling.
