Kala azar

Een kanarie, een hond, een kat, zelfs een vis. Het jonge koppel in dienst van het huisdierencrematorium haalt ze allemaal op. Zij prevelt een paar formules over formulieren die ondertekend moeten worden in deze moeilijke tijd en as die binnen 24 uur wordt terugbezorgd. Hij verpakt het overleden dier in een deken en legt het achter in de jeep. De rest van de dag spreken ze amper. Ze rijden door een postapocalyptisch landschap aan de slordige rand van een industriestad. Ze vrijen, zwemmen en verbazen zich over de grote aantallen dode dieren langs de kant van de weg. Als ze onderweg een zwerfhond aanrijden, raakt hun relatie uit balans. Het universum is zijn evenwicht verloren.

In Kala azar hangt de camera regelmatig op de ooghoogte van een hond, waardoor enkel voeten en benen zichtbaar zijn. Mens en dier communiceren op vergelijkbare manier: woordloos, met een grom en een duw. Dat geldt ook voor de ouders van het meisje, die met een roedel honden leven, en de zwijgzame migrantenarbeiders in een stoffige kippenfokkerij. Alleen de jagers op het naburige schietterrein zijn luidruchtig en harteloos – een ander archetype.

Kala azar is vernoemd naar een infectieziekte die grootschalige sterfte veroorzaakt onder honden in Zuid-Europa. Maar deze enigmatische debuutfilm gaat vooral over de dunne scheidslijn tussen leven en dood, de spirituele verbondenheid tussen mens en dier en de fragiele liefde tussen mensen onderling.

Winnaar IFFR 2020 KNF Award.