Een Taiwanese zangeres werkt als hostess op de Wereldtentoonstelling van 1970 in Osaka – een baan die ze aanneemt om in Japan hopelijk meer te ontdekken over haar geheime weldoener en zijn motieven. Een musical, een reisverslag en een mysterie: drie genres in één sensationele film.
In 1964 vinden de Olympische Spelen voor het eerst in Azië plaats, in Tokio. Zes jaar later valt Osaka dezelfde eer te beurt met de Wereldtentoonstelling en wordt de op twee na grootste stad van Japan de trots van de regio. Liao Hsiang-hsiungs Tracing to Expo ’70 viel destijds niet erg op – misschien omdat de bijzonderheden van de film vijftig jaar geleden wat gewoner waren.
In 2025 keert de Wereldtentoonstelling terug naar Osaka. Deze voor de gelegenheid gerestaureerde versie van Tracing to Expo ’70 weet ons met een wilde afwisseling van stijlen nog steeds in vervoering te brengen. De film begint als een gestileerde popmusical waarin de ster, de Japans-Taiwanese zangeres en actrice Judy Ongg, haar zangtalent volop kan showen. Dan verandert de film in een soort reisverslag, wanneer Ongg ons in haar rol als gids de vele wonderen van het moderne leven op de tentoonstelling toont. De film eindigt als een thriller over Onggs verleden en voert ons terug naar de Tweede Wereldoorlog. Pareltjes als Tracing to Expo ’70 worden in de meeste werelddelen niet meer gemaakt, en dat is buitengewoon jammer.