Een aapachtige producent pitcht een sprookjesspetakel bij een sceptische financier. Een psychedelische metakomedie, waarin animatie wordt vermengd met fragmenten uit een spectaculaire sovjet-sciencefictionfantasie. Een unieke, onovertroffen filmtrip.
Stel, je bent een decorontwerper uit de Sovjet-Unie die een brief krijgt uit Canada met het nieuws dat je de National Film Award voor de beste art direction hebt gewonnen – voor een film waar je nog nooit van gehoord hebt! Dit overkwam Mosfilms Aleksandr Koeznetsov in 1971 toen hij werd geëerd voor zijn werk, zoals in Gerald Pottertons Tiki Tiki is te zien.
Tiki Tiki is een metakomedie over een groep geanimeerde apen die films maken, wier meesterwerk was opgebouwd uit fragmenten van Rolan Bikovs subversieve musicalsprookje Aybolit-66 (1967) – de film waar Koezentsov wel aan had meegewerkt.
Potterton, die nu vooral wordt herinnerd om Heavy Metal (1981) en zijn animatiewerk voor George Dunnings Beatles-fenomeen Yellow Submarine (1967), vermoedde al dat Tiki Tiki bepaalde grenzen overschreed en zijn tijd vooruit was – zelfs voor die psychedelische tijd vol marihuanadampen. En hij kreeg gelijk: de voornaamste reactie was verbijstering. Nu oogt Tiki Tiki nog steeds als een visioen, doorspekt met weemoedige nostalgie naar een tijd waarin alles mogelijk was. Een wonderlijk pareltje.