Deze experimentele film toont het bewustzijn van de stad Santiago de Compostella, met behulp van een onsamenhangend mozaïek van reisverslagen. Onbekende mensen lezen voor uit persoonlijke briefwisselingen, terwijl mysterieuze soft focus-beelden en uitgestippelde routes samenvallen en een reflectie vormen op herinneringen, afstand en transformatie door de tijd heen.
Xacio Baño’s nieuwe speelfilm, After the Cities, is een experimenteel filmessay over de stad Santiago de Compostella door de ogen van anderen, een portret van een ongrijpbare hoofdstad aan de hand van 21ste-eeuwse correspondentie. Uit brieven, ansichtkaarten, berichtjes en handgeschreven boodschappen komen abstracte reisverslagen naar voren, waardoor de grens tussen openbaar en persoonlijk vervaagt. Onbekende mensen lezen hardop voor uit deze teksten en transformeren persoonlijke berichten zo tot een gedeelde beschouwing. Tegelijkertijd roepen dromerige reisverslagen en aantekeningen poëtische observaties over ruimte en herinneringen op, wanneer een vader naar het buitenland reist en correspondeert met zijn achtergebleven dochter.
De contemplatieve framing en soft focus geven de stemmige stadsbeelden iets hyperrealistisch en vormen een visueel dagboek dat tussen aan- en afwezigheid zweeft. Aan de hand van kaarten, foto’s en kunstwerken bezoeken we plaatsen, die locaties van spookachtige bespiegeling worden, in een door het verleden bezield heden. Reizen wordt een middel tot zelfontdekking, in de vorm van een dadaïstisch spel met postzegels, ansichtkaarten en verhaalfragmenten. Na Echo (2015) en Deep Waters (2020) is dit het laatste deel van Baño’s filmtrilogie: een existentiële verkenning van verbondenheid, afstand en herinneringen.